Towarzystwo Sportowe "Ruch" w Bojanowie wyłoniło się z istniejącego już wówczas Klubu Sportowego "Ruch" w Bojanowie. Klub Sportowy "Ruch" istniał od maja 1920 roku i zajmował się tylko - piłką nożną. Ze względu na to, że wymieniony klub nie był oparty na statutach ani też klubem rejestrowanym oraz z powodu tego, że wszelkie zebrania i obrady nie były protokołowane nie posiada obecnie Towarzystwo Sportowe "Ruch" żadnych dowodów ani zapisków świadczących o jego rozwoju. Powyższe szczegóły jego istnienia zebrane zostały od byłych członków Klubu, a obecnie członków Towarzystwa Sportowego "Ruch". Niestety dla braku poparcia ze strony społeczeństwa oraz ze względu na brak zainteresowania tak pożyteczną gałęzią sportu jaką jest piłka nożna, zaczął Klub Sportowy "Ruch" podupadać. Klub Sportowy "Ruch" w czasie jego istnienia poza Towarzystwem Gimnastycznym "Sokół" był jedyną placówką dążącą do fizycznego rozwoju młodzieży. Aby uchronić go przed upadkiem oraz aby go doprowadzić do pełnego rozkwitu postanowił druh Gbiorczyk Józef zmienić nazwę "Klub" na "Towarzystwo" Sportowe "Ruch" i rozszerzyć działalność Towarzystwa w kierunku fizycznego wychowania młodzieży. Realizując powyższy plan zmieniono z dniem 1 września 1924 roku nazwę "Klub" na Towarzystwo Sportowe "Ruch" i wprowadzono trzy zasadnicze działy ćwiczeń sportowych, a mianowicie:
1. lekkoatletykę,
2. wychowanie fizyczno - wojskowe,
3. piłkę nożną.
Nowe Towarzystwo Sportowe "Ruch" zostało podporządkowane statutom, wybrano oficjalny zarząd na wzór innych Towarzystw, rozwinięto działalność przede wszystkim w kierunku zachęcenia szerszego ogółu do wstępowania do Towarzystwa. Szeregi członków Towarzystwa zaczęły się szybko i stale powiększać. Nie tylko młodzież zaczęła tłumnie przystępować do Towarzystwa lecz również wstąpił cały szereg obywateli dając tym samym wyraz swego zaufania dla Towarzystwa. Intensywna praca poszczególnych członków, a zwłaszcza druha Gbiorczyka Józefa i druha Łagockiego Jana, zaczęła w krótkim czasie wydawać swe rezultaty - zakupiono inwentarz, ubiory dla członków działu piłki nożnej, przyrządy sportowe itp. Dzięki dalszym staraniom dha Gbiorczyka Józefa, Towarzystwo otrzymało od 55 pp. w Lesznie pełną ilość karabinów dla ćwiczeń wojskowych. Wkrótce też kosztem Towarzystwa została odbudowana przez członków, dawniejsza strzelnica wojskowa w lesie należącym do majętności Tarchalin co umożliwiło członkom odbywanie ćwiczeń w strzelaniu.
Ogół społeczeństwa oceniając powyższe postępy Towarzystwa zaczął przychylnie traktować jego rozwój nie szczędząc swej pomocy. Szczególne poparcie udzielał Towarzystwu burmistrz miasta Bojanowa p. Karol Krawczyk za co w dowód swej wdzięczności Towarzystwo nadało Mu tytuł członka honorowego.
W roku 1926 przystąpiło Towarzystwo Sportowe "Ruch" do Związku Osłony Pogranicza "OSPO". Skutkiem powyższego liczba członków znacznie się powiększyła, gdyż dzięki inicjatywie oficera instrukcyjnego 55 pp. p.porucznika Kwehna, Pograniczna Straż Celna również przystąpiła do "OSPO". Powyższe szczegóły charakteryzują dobitnie rozwój Towarzystwa i przytem wypada nadmienić, że Towarzystwo Sportowe "Ruch" jest Towarzystwem apolitycznym, działającym li tylko na niwie narodowej, dążącym do wychowania fizycznego jak najszerszych zastępów młodzieży. Dotychczasowe wyniki dają pewność, że owoce wydane do tej pory z działalności Towarzystwa nie pójdą na marne, lecz zapowiadają dalszy pomyślny rozwój dla dobra Ojczyzny.
Jedynem życzeniem byłoby, ażeby społeczeństwo jak dotychczas tak i nadal darzyło Towarzystwo Sportowe "Ruch" swem zaufaniem, udzielając mu swej pomocy i poparcia w jego rozwoju dla Chwały i Dobra Ojczyzny wtem zrozumieniu, że wymienione Towarzystwo daje Ojczyźnie przyszłych obywateli zahartowanych do twardego życia żołnierskiego gotowych w każdej chwili stanąć w obronie ich dobra.
Aby dodać bodźca swym członkom do dalszej współpracy, postanowiło Towarzystwo zakupić sztandar, mający być symbolem i najwyższem godłem Towarzystwa. Towarzystwo Sportowe "Ruch" nie zważając na trudności w swem przedsięwzięciu z powodu braku funduszów przystąpiło jednak do zrealizowania swego planu ufając w pomoc społeczeństwa. Pokładane nadzieje rzeczywiście nie zawiodły ale przeciwnie wydały rezultaty nadzwyczajne. Społeczeństwo chętnie pospieszyło ze swemi datkami umożliwiając w nader krótkim czasie zakupienie sztandaru. W szczególności znaczne datki na ten cel złożyli:
- porucznik Rzóska z Gołaszyna
- major Morawski z Oporowa
- właścicielka dóbr Niklewiczowa z Potrzebowy
- właściciel dóbr Nieborak z Szemzdrowa
- księżna Woroniecka z Dzięczyny
Poświęcenie sztandaru ustalono na dzień 12 czerwca 1927.
